|
||||||||
Laat me beginnen met Franck L. Goldwasser voor te stellen, want voor sommigen is dit spijtig nodig. Hij werd in 1960 in Parijs geboren (vandaar zijn bijnaam Paris Slim, die Troyce Key, Eli Mile Hi Club-eigenaar hem gaf) en studeerde beeldende kunst, voordat hij in 1983 naar Californië verhuisde. Als autodidactisch bluesgitarist en zanger, werkte (lees: verbeterde) Goldwasser in Oakland zijn métier. In 1985 bracht hij zijn eerste 45-toeren uit, gevolgd door een album, ‘Blues For Esther’, uitgebracht en genomineerd voor een W.C. Handy in 1990. In september 1989 voegt Goldwasser zich bij Nick Gravenites en de Electric Flag voor een historische reünie, met optredens in San Francisco en Los Angeles. In de jaren 90 bracht hij als Paris Slim verschillende albums uit (‘Bleedin 'Heart’, ‘Be Careful What You Wish For’) en tourde hij als sideman voor Phillip Walker, Sunnyland Slim, James Harman, Jerry McCain, AC Reed en Big Jack Johnson. Eind jaren '90 brengt bij Crosscut Records ‘Bluju’ uit. Terwijl hij in Los Angeles was, hielp Goldwasser de Mannish Boys te vormen, terwijl hij op lokale locaties verscheen met artiesten als Kim Wilson, Mitch Kashmar, Roy Gaines en Arthur Adams. Goldwasser verhuisde in 2005 naar Portland, Oregon, en sloot zich aan bij de band van Curtis Salgado en verscheen op de 2012-Alligator release ‘Soul Shot’, die een Blues Music Award ontving, terwijl de Mannish Boys in hetzelfde jaar werden uitgeroepen tot "Best Traditionel Bluesband”. Goldwasser keert in 2013 terug naar Zuid-Californië en neemt een jaar vrij. Uiteindelijk hervat hij en werkt hij vaak samen met R.J. Mischo. In 2014 tourt hij door Europa en in 2016 tourt hij als frontman van een trio met Big Pete van de Red Devils (Moulin Blues, Ospel 2016). Kenners zijn er het over eens dat de Greaseland Studios in San José, CA, zich de laatse jaren ontwikkelden tot de hotspot van de West Coast blues scene. Wat “Kid” Anderson daar als producer in zijn woonkamerstudio doet heeft klasse! Dat geldt, vijf jaar na zijn laatste release, ook voor Franck L. Goldwasser’s nieuwe dubbel album ‘Sweet Little Black Spider / Other Songs from the Treches of the Blues’. Na zijn ‘Cross Cut’ album uit 2001 zat Franck L. niet stil, maar was hij altijd bezig met zijn verdere “ontwikkeling”. Zijn gitaarspel is pure waanzin, zijn songs (allemaal origineel!) zijn fantastisch. Hij kreeg bij de opnames de steun van een van de beste drummers, June Core (Charlie Musselwhite Band), en de “goochelaar” zelf, de “Kid”', die bas en piano speelde. De release bestaat uit 2 cd’s: 12 nieuwe nummers (+1: “Tyranny is Rising”- bonus track) staan er op op de eerste. Als ik uit de ‘Sweet Little Black Spider’ cd er enkele nummers moet kiezen, ga ik voor de snellere versie van “Tyranny is Rising” (waarvan de YouTube video in bijlage!), de zwoele titelsong, “She’s Hip!”, het funky “Struggle in My Hometown”, de instrumental “T.S.O.B.C.”, de slow blues “Evil Wind Blowin’” en de reguliere rockende afsluiter “Nosluf’s Last Laugh”, waarbij ik me afvraag wie Nusluf eigenlijk is! Op de bonus-cd (45:32) staan acht, met blues doordrenkte verhalen die Franck zelf vertelt over Sonny Rhodes (“The Day I Met…”), Charlie Musselwhite & Nick Gravenites (“Larry Blake’s Memphis Charlie & Nick-the-Greek”), Tim Kaihatsu, Ike Turner (“Ikey renrut and Me”) en vele anderen. Absoluut cool en spannend! ‘Sweet Little Black Spider’’ is een uitstekend blues/rock dubbel album van Franck L. Goldwasser, één van de “Greats” en een onderschatte Bluesman, die ”the real Blues shit” (moet bestaan!) kent én speelt… I have to admit, ‘Sweet Little Black Spider’ is a: “Great album from Franck L. Goldwasser, one of the Greats, an underestimated Bluesman ánd, one who knows how to play (must be existing) “the real blues shit”… “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list (CD1): Album line-up: Discography Franck L. Goldwasser / Paris Slim:
|
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.jpg)
